Imadło czyli niezastąpione narzędzie i jego pochodzenie.

Nie wiadomo, kto w zamierzchłych czasach wpadł na pomysł takiego zamocowania obrabianych przedmiotów, aby nie przesuwały się pod naporem piłowania, cięcia czy wiercenia. Zadziwiające jest to, że dzisiaj, w erze komputerów, imadło jako czysto mechaniczne narzędzie jest niezbędne i żaden warsztat wypełniony urządzeniami elektronicznymi nie może się bez niego obejść.

Decydującym krokiem w rozwoju tego niezbędnego narzędzia do jego obecnej postaci było zastąpienie w średniowieczu technik zaciskania z użyciem klina i młotka zaciskami z gwintem. Wada: ruchome szczęki mogły być prowadzone tylko promieniowo, dzięki czemu zaciskane przedmioty mniej się przechylają. Dopiero wraz z wprowadzeniem w 1750 roku imadła równoległego, na którym ruchome szczęki prowadzone były na poziomych, regulowanych szczelinach, dokonano przełomu w celu optymalnego zastosowania.

W 1830 roku w Anglii wyprodukowano pierwsze żeliwne imadło. Ciekłe żelazo można było łatwo przekształcić w dowolny kształt. Podczas zalewania w odlewie często pojawiały się kieszenie powietrzne czyli ubytki. Struktura była przez to porowata i krucha. Rezultat: niewystarczająca wytrzymałość przy cięższych zadaniach, powodująca pęknięcia. Z tego powodu ze stali wykonuje się na przykład części istotne dla bezpieczeństwa w przemyśle samochodowym oraz wysokiej jakości imadła niełamliwe. Struktura stali jest ujednolicana poprzez kucie. Wraz z wprowadzeniem młota udarowego o dużej sile uderzenia i zastosowaniem kuźni o ścisłych tolerancjach rozwiązano problem dokładnego kształtowania.

Kiedy Josef Heuer, eksperymentator i wynalazca z Iserloh, wynalazł w 1925 roku nową konstrukcję imadła kuźniczego z rewolucyjną dwupryzmatyczną prowadnicą, firma Brockhaus w Plettenberg, Sauerland, była już jedną z największych kuźni matrycowych w Niemczech. Znaczenie wynalazku zostało uznane za dalekowzroczne. W 1927 roku złożono wniosek patentowy i w ten sposób rozpoczęto produkcję tego imadła. W ten sposób powstało znane na całym świecie i sprzedające się w milionach sztuk imadło HEUER.

Udany początek i rozwój

Kronika mówi: "w tym samym roku, z wielkim wysiłkiem, nowe imadło zostało po raz pierwszy z sukcesem zaprezentowane na jesiennych targach w Lipsku, co zaowocowało znacznymi zamówieniami". Nic więc dziwnego, że gwarantowana niełamliwość czystej stali "HEUER - PRIMUS" osiągnęła rekordowe wyróżnienie w swojej klasie. Ten sukces nie pozwolił technikom z Brockhausu osiąść na laurach. Wraz z HEUER Primus skonstruowali oni imadło, które otwierało się z tyłu, imadło, które otwierało się z przodu - w kierunku operatora. W ten sposób możliwe stało się mocowanie i obróbka nawet dużych przedmiotów pionowo przed stołem warsztatowym. Nowy model został odpowiednio nazwany HEUER FRONT. Operatywność HEUER FRONT została jeszcze bardziej ulepszona i zwiększyła się jego uniwersalność. W ten sposób śruba prowadząca z gwintem trapezowym podwójnym zapewniła dużą, precyzyjną i szybką siłę mocowania a kute szczęki chwytające rury dodatkowe zastosowanie. Dedykowane imadła rurowe stają się wtedy zbędne.

Droga do doskonałego narzędzia

Po drugiej wojnie światowej, w Brockhaus Heuer z wielkim zaangażowaniem rozpoczęto prace nad nowymi produktami. W czasie odbudowy Niemiec, na imadła był popyt większy niż kiedykolwiek. Między innymi etykieta "Made in Germany" dla produktów technicznych przyczyniła się do światowego sukcesu. Słowo o "Made in Germany": Imadła HEUER są produkowane w samych Niemczech od ponad 80 lat. Nowoczesne metody produkcji, szczególnie w zakresie spawania i kucia, skłoniły wynalazcę Josefa Heuera do starań o nowy patent w 1948 roku. Dzisiejsze imadło HEUER jest oparte na koncepcji tego patentu. Równolegle z doskonaleniem metod produkcji technicy z Brockhausu pracowali nad ulepszeniem modeli zgodnie z zasadą: "małe szczegóły mają wielkie znaczenie". Na przykład poprzez tarczę dociskową, sprężynę i pierścień zatrzaskowy wrzeciono zostało tak ustawione, że wyeliminowano luzy.

Obecnie imadło firmy HEUER ma centrycznie regulowaną prowadnicę, kute szczęki w standardzie, zabezpieczone położenie wrzeciona, a ze względu na jego smukłość dzięki kutym w matrycy szynom prowadzącym - korzystną zdolność mocowania.